17.7.08


Μες στη κοιλά...όπως στα λέω, μες στη κοιλάδα των Τεμπών
Φόβος ολών των εμπρηστών,
Είναι ένας γε...όπως στα λέω, είναι ένας γέρος πλάτανος,
Πράσινος και παράφορος

Που έπιανε χώ...όπως στα λέω, που έπιανε χώρο τρομερό,
Στο αγροτεμάχιο το ακριβό.
Σβήνει κι απλώ...όπως στα λέω, σβήνει κι απλώνει το νερό,
Που πίνει από τον Πηνειό.

Κι όποτε πιά...όπως στα λέω, κι όποτε πιάνει πυρκαγιά
Γέρνει και κλαίει στα κλαριά
Πιάνει τον α...όπως στα λέω, πιάνει τον άνθρωπο απ' τ'αυτί
«Μη χτίσεις μες στη Γεύγελη»

Εμένα μου το...όπως στα λέω, εμένα μου το είπε ο Πηνειός,
Το μυστικό ο φλύαρος.
Πως ήταν ά...όπως στα λέω, πως ήταν άνθρωπος παλιά
Κι είχε πεθάνει στη φωτιά...

5 σχόλια:

Unknown είπε...

Σιγά μη δώσουμε σημασία τώρα στον πλάτανο...

{Έχω κάτι ωραία οικοπεδάκια 'το μπι', να σου κρατήσω ένα φιλετάκι;}

Μιμης Ζερβος είπε...

(με φωνή αλα πέγκυ ζήνα) καψτε τα όλα, καψτε τα..βάλτε φωτιά και κάψτε ταααα

(αμα περισέψει κανένα οικόπεδο, το βλογ μου το ξέρεις,,)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καταπληκτικό!
Μπράβο!

KitsosMitsos είπε...

Αντέχει λες ο γερο-πλάτανος;

zekia είπε...

τραγουδαρα!