Μες στη κοιλά...όπως στα λέω, μες στη κοιλάδα των Τεμπών
Φόβος ολών των εμπρηστών,
Είναι ένας γε...όπως στα λέω, είναι ένας γέρος πλάτανος,
Πράσινος και παράφορος

Που έπιανε χώ...όπως στα λέω, που έπιανε χώρο τρομερό,
Στο αγροτεμάχιο το ακριβό.
Σβήνει κι απλώ...όπως στα λέω, σβήνει κι απλώνει το νερό,
Που πίνει από τον Πηνειό.

Κι όποτε πιά...όπως στα λέω, κι όποτε πιάνει πυρκαγιά
Γέρνει και κλαίει στα κλαριά
Πιάνει τον α...όπως στα λέω, πιάνει τον άνθρωπο απ' τ'αυτί
«Μη χτίσεις μες στη Γεύγελη»

Εμένα μου το...όπως στα λέω, εμένα μου το είπε ο Πηνειός,
Το μυστικό ο φλύαρος.
Πως ήταν ά...όπως στα λέω, πως ήταν άνθρωπος παλιά
Κι είχε πεθάνει στη φωτιά...